Opiekowanie się dorosłymi

Zobowiązanie się do opieki nad którymś z rodziców, współmałżonkiem lub przyjacielem jest niezwykle wspaniałomyślną decyzją i staje przed nią co roku coraz więcej ludzi. Opieka przynosi satysfakcję, ale jednocześnie połączona jest ze stresem. Kiedy uczysz się pomagać drugiej osobie z cukrzycą, poznajesz jej problemy z nową chorobą, a przy tym starasz się znaleźć czas na swe własne potrzeby. Po przejęciu obowiązków opiekowania się chorą osobą, Twoje życie, które już i tak było gorączkowe, staje się jeszcze szybsze. Nie możesz wykonać wszystkiego, ale chcesz być zadowolony, że robisz wszystko, co możesz.

Możesz zacząć od zrobienia pisemnego planu. Zacznij od rozmowy z lekarzem na temat potrzeb osoby, która jest pod Twoją opieką. Pomyśl o wszystkim, od pomocy przy robieniu zakupów poprzez odwożenie aż po specjalne wyposażenie, podawanie leków i codzienną osobistą opiekę. Potem ustal, kto będzie odpowiedzialny za poszczególne rzeczy - specjalista, Ty, osoba opiekująca się, ochotnicy z rodziny lub przyjaciele.

Mimo, że cukrzycą można kierować, ludzie często czują się wyczerpani koniecznością ciągłego zwracania uwagi na to, co jedzą, kłucia palców w celu wykonania badań krwi i wykonywania wystarczającej ilości ćwiczeń fizycznych. W miarę upływu lat, te wymagania stają się coraz cięższe do spełnienia, szczególnie jeśli trzeba się przystosować do powikłań, jak np. pogorszenie wzroku, zmniejszona możliwość poruszania się i problem z układem trawiennym.

Pamiętaj, że starzejącej się osobie może być trudno zaakceptować fakt, że wymagaja ona pomocy. Nikt nie chce mieć poczucia, że traci niezależność. Staraj się tak długo, jak to możliwe rozmawiać z rodzicem lub małżonkiem, jak z dojrzałym człowiekiem i staraj się, aby w jak największym stopniu brał on udział w podejmowaniu decyzji dotyczących dbania o siebie w kontekście cukrzycy. Im bardziej mogą polegać na sobie samych, tym więcej będziesz miał czasu i energii dla samego siebie.

Wskazówki do opieki nad dorosłymi

• Ciężko jest niektórym ludziom zaakceptować, że już nie mogą w pełni dbać o siebie. Ustal wraz z osobą, nad którą sprawujesz opiekę, co ona jest w stanie nadal wykonywać. Użyj swej wyobraźni, a przyjdą Ci do głowy pomysły, w jaki sposób pomóc osobie, którą się opiekujesz, aby czuła się mniej zależna od Ciebie.
• Zacznij rozmowę. Nawet jeśli uważasz, że nie ma o czym rozmawiać, powiedz co widać za oknem lub skomentuj dzisiejsze wiadomości. Rozmowy pomagają ludziom zachować bystry umysł i kontaktować się z innymi.
• Wprowadź w mieszkaniu zmiany mające na celu lepsze zapobieganie upadkom. Upadki mogą mieć druzgocący efekt na psychikę, powodując uczucie bezradności i strachu. Pomóż osobie podopiecznej w regularnym sprawdzaniu wzroku i słuchu. Usuń potencjalne niebezpieczeństwa z drogi, po której ona chodzi.
• Zwiększ bezpieczeństwo w łazience przez zastosowanie podkładki zapobiegającej ślizganiu się lub krzesła do prysznica. Upewnij się, że poręcze na ręczniki są dobrze zabezpieczone i rozważ możliwość podwyższenia siedzenia na toalecie, jeśli osoba, którą się opiekujesz ma trudności ze wstawaniem z krzesła.
• Zachęcaj Twojego bliskiego do udziału w grupach w danej społeczności i do robienia, tego co ich interesuje. Aktywność fizyczna, np. spacery, zajmowanie się ogródkiem są doskonałym sposobem dla zachowania zdrowia fizycznego i psychicznego.
• Dołącz do grupy pomocy dla ludzi opiekujących się chorymi - albo do grupy opiekujących się chorymi na cukrzycę, albo do grupy ogólnej. Wiele ludzi stało przed podobnymi wyzwaniami i będą oni służyli Ci dobrą radą.
• Przeznacz czas dla siebie. Nadal potrzebujesz i zasługujesz na rozporządzanie czasem w celu realizacji swych interesów i celów. Opiekowanie się chorym nie oznacza, że Twoje własne życie ma się zatrzymać.
• Zastanów się dobrze nad sobą. Jeśli nie wystarcza Ci czasu na sen, występują oznaki depresji, jesteś zły cały czas lub zaniedbujesz swe obowiązki, oznacza to, że spełnianie przez Ciebie roli opiekuna nie zdaje egzaminu. Nie czuj się winny. Wprowadź konieczne zmiany lub rozważ inne rozwiązanie.