Opieka nad nastolatkami
Nie jest tajemnicą, że trudno być nastolatkiem/nastolatką. Jeszcze trudniej jest, kiedy ma się na barkach dodatkowy obowiązek zajmowania się swoją cukrzycą. Jest to ważny okres dla całej rodziny – nastolatek chce stać się niezależnym, przygotować na studia lub do dorosłego świata. Ale on/ona nadal wymaga Twojej rady i pomocy.
Ważne jest, aby zrozumieć, że cukrzyca może dotknąć każdego niezależnie od wieku. Chorowanie na cukrzycę oznacza, że na Ciebie i Twoje dziecko spadnie więcej odpowiedzialności na całe lata, ale nie powinno to pogorszyć jakości życia dziecka. Dodatkowa samodyscyplina może nawet być korzystna dla Twego dziecka.
Mimo, że cukrzycą można kierować, jest ona chorobą, która potencjalnie może spowodować bezpośrednie i długoterminowe powikłania. Jest ważne, aby Twój nastolatek rozumiał, że kroki podjęte dzisiaj mogą być bardzo korzystne dla jego zdrowia w starszym wieku. Zrozumienie tego może nastolatkom przyjść z trudnością – może im się wydawać, że ich życie jest poddane ścisłym ograniczeniom i mogą nie być w stanie dostrzec korzyści.
Jeśli chcesz, aby Twoje dziecko nauczyło się dbać o siebie, spróbuj pokazać całej rodzinie, jak żyć z cukrzycą. Zachęć swego nastolatka do kontaktów z rówieśnikami chorymi na cukrzycę, a dla siebie znajdź grupę rodziców.
Kliknij poniższe linki i pobierz bezpłanie 2 poradniki: "Poradnik dla rodziców"
Rozmowy z nastolatkiem
Jest to szczególnie wrażliwy okres. Czasem trudno jest nawet domyśleć się, co nastolatek myśli i nie możesz spodziewać się, że on łatwo zrozumie Ciebie. Wykorzystaj każdą możliwość, aby otwarcie porozmawiać o tym, co dzieje się w ich życiu.
W tym czasie należy też zacząć rozmawiać z synem lub córką, jak z osobą dorosłą. Już nie możesz im po prostu powiedzieć, co mają robić; zasady muszą być wynegocjowane, oni sami muszą uczestniczyć w podejmowaniu decyzji dotyczących dbania o swoje zdrowie.
Wskazówki do opieki nad nastolatkami
- Uważnie wybieraj słowa. Nie nazywaj odczytów poziomu cukru we krwi “dobrymi” lub „złymi"; zamiast nich używaj terminów „wysokie”, „niskie” lub „prawidłowe”
- Kiedy poziom cukru jest wysoki, podejmij decyzję, jak rozwiązać ten problem. Kara nie jest odpowiednim postępowaniem i może spowodować, że następnym razem nastolatek nie powie prawdy. Jeżeli wysoki poziom cukru został spowodowany zbyt obfitym jedzeniem, pochwal nastolatka za to, że jest uczciwy i się do tego przyznał, a następnie przygotuj plan w celu uniknięcia podobnego problemu w przyszłości.
- Nie ograniczaj kontaktów do cukrzycy. Pamiętaj, żeby zapytać „Co było dzisiaj w szkole?" lub “Jak Twój trening?” – a nie tylko “Jaki był dziś poziom Twojego cukru?”
- Nigdy nie pozwalaj dziecku na użycie cukrzycy jako wymówki. Wyjaśnij, że jeśli próbuje ono użyć cukrzycy jako powodu wyładowania swej złości, to można to porównać do wykorzystania jej jako powodu do zakazania im tego, co lubią robić.
- Podziel się swymi troskami o długoterminowych powikłaniach, ale nie stosuj ich jako straszaka. Może to wywołać reakcję przeciwną; Twój syn lub Twoja córka mogą zacząć uważać, że dbanie o swą cukrzycę nie ma sensu.
- Niech Twój nastolatek porozmawia z lekarzem sam na sam. Będzie w tej sytuacji szczerzej się wypowiadać o problemach, które go nurtują; ponadto udzielanie nastolatkowi wskazówek bezpośrednio przez lekarza zmniejszy Twoje obciążenie.
- Ale jeszcze ważniejsze jest, wytyczenie spójnych granic i stosowanie dyscypliny w stosunku do Twego nastolatka. Czasem rodzice współczują swojemu dziecku, że jest ono chore na cukrzycę i starają się mu to wynagrodzić przez bycie pobłażliwym przy innych okazjach. Na dłuższą metę to nie pomaga, a nawet może utrudnić nastolatkowi funkcjowanie w otaczającej go rzeczywistości.